Po drugiej stronie lustra

Fotomanipulacje
Weronika Winkler

Gaja

Ta druga strona lustra jest zawsze tyleż intrygująca, co budząca niepokój. Postacie Natalii Adamskiej odważnie zerkają na nas, nie spuszczając wzroku - my z kolei wchodzimy w ich mroczny świat raczej nie ze śmiałości, a z zaczarowania.

Forces of nature

So human

Po drugiej stronie rządzi zwodniczy surrealizm, wątpliwość chwili igra ze ścisłością detali (mimiki, przebarwień skóry, ugięcia materiału, tła), jak w przedziwnym, makabrycznym śnie. Wiotkie, blade postacie eksponują swój demoniczny charakter, dumnie akcentując defekty i rany jako swoje atuty, elementy usposobienia, a może nawet stylu. Groteskowość ich kreacji przypomina ekscentryczną grozę filmów Burtona czy oryginalne osobowości z Alicji w Krainie Czarów.

***

Czy to krzywe zwierciadło czy deformacja percepcji?
Wyróżnić można kilka rozdziałów tej bajki. Fragmenty krwiste i drapieżne, dalej oniryczne i mgliste, aż po te bardziej realne, gdzie fikcja zostaje na marginesie a dominantą staje się ciało. Niepokojące ciało.

self

Z całości kolekcji szczególną uwagę zwraca praca bardziej liryczna, bardziej rzeczywista: w szarościach i beżach kobieta na wskroś ludzka i na wskroś wyraźna. Trochę zamyślona a trochę poważna, z niby pióropuszem, w niby masce, z niby skrzydłami - i znów nie wiadomo, po której stronie lustra.

Insomnia