Zaczynałem od bazgrania po ścianie własnego pokoju

• Rozmowa Graffusa
• Julia Wizowska

Gdańsk Wrzeszcz

JW: Potem były: ilustracje w prasie, plakaty i loga reklamowe, ruchome animacje, printy na koszulkach...

RS: Jeśli chodzi o chronologię, to zaczynałem od rysowania, póżniej trochę malowałem farbami olejnymi na desce, a innymi farbami na murach. Gdy pojawił się komputer, zacząłem robić proste animacje i projekty netartowe.
Kolejnym etapem było pójście do szkoły i do pracy, gdzie skupiłem się głównie na projektowaniu graficznym, logotypy, plakaty, strony www, etc. Na początku 2006, zacząłem intensywnie tworzyć ilustracje do prasy, przez kilka lat było to moje główne zajęcie.

JW: Do której z tych dziedzin jest Pan bardziej przywiązany?

RS: Najbardziej jestem przywiązany do rysunku szeroko rozumianego, do czegoś co mogę zrobić w każdych warunkach, każdym narzędziem. Jednak moją największą pasją  jest ruchomy obraz.

Cokolwiek się stało

JW: Może się wydawać, że swoimi grafikami ozdabia Pan wszystko – poczynając od przedmiotów użytkowych jakimi są lampy, kaski, koszulki, na ścianach i muralach kończąc. Jest coś, czego by pod żadnym pozorem Pan nie wykorzystał jako „płótno” pod grafikę?

RS: Nie chciałbym malować na niczym co jest nietrwałe lub co stawia zbyt duży opór, np. zbyt szybko niszczy narzędzie.

JW: Co na przykład?

RS: Malowanie na piasku pewnie nie sprawiłoby mi dużej przyjemności, albo na śniegu, który właśnie się topi.

Zazdrość, Wysokie Obcasy

Rafał Szczepaniak

Rocznik 81. Zajmuje się animacją, multimediami, projektowaniem, rysunkiem. Publikował m.in. w Playboyu, Wysokich Obcasach, Dzienniku, A4, Machinie, Exklusivie. Swoją twórczość prezentował na wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych, m.in. w Galerii Zachęta oraz w CSW w Warszawie, Galerii Norweskiego Stowarzyszenia Grafiki Projektowej
i Ilustracji w Oslo.